Bir rüzgarın sırtındaki kuru bir yaprağa tutunarak geliyor bazılarına ilham perileri. 
Tüy gibi hafif bir öpücüğü konduruyor ya kalemlerinin ucuna. 
Sevinçle kanatlanıyor sanki her ele benzeyen o eldeki kalem. 
Uçarcasına sayfadan sayfaya. 
İzini bırakıyor nâzende kanatlı perinin. 
El herkesin eli gibi. 
Kalem, milyonlarca kalemden biri. 

Ruhlar farklı birbirinden. Bir de perinin gözdeleri.

Uğradığında benim de diyarıma 
Belki dökülebilirse bir kaç satır.
Ben de dökerim satırlara.
Binlerce günlerden belki bir kaçında.