Bazen, insanın içinden kalemle hemhâl olmak gelir. Şöyle tasmasını çözüp sözcüklerin, nefes nefese arkasından koşmak isteği. El ne diyecek diye düşünmeden, hatalı mıyım diye çekinmeden. Bazen nokta, virgül bile yetişemez ya kelimelerin ardından. İşte öyle bir serserilik kapladı beynimi şimdi. Bir baktım ki isim bile bulmuşum.
Bakmayın serkeş dediğime. Dik kafalılık yoktur ruhumda. Ama çok sesliliği severim. Bu gün ak dediğime yarın kara diyebilme özgürlüğünü, ben ve kendim desteklerim. Tam kahve tarzı yazıp, kendi savunduğumu kendim çürütmek en tabi hakkım.
Bir şeyleri kurtarma çabasındayım. Bu gün vatanı, yarın günümü.
Bir de çay demledim mi yanımda. Bir yandan demlenir, bir yandan söylenirim. Çok bişey beklemiyorum. Sadece, kalemim nerelere kadar gidebilecek. Görmek istiyorum.
Üç beş de okuyanım olursa bir mürekkep lekesi de ben bırakırım hayata.........
İyi akşamlar............................................................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder